Olympische Spelen. Geschiedenis van de Olympische Spelen

De Olympische Spelen zijn een van de meest bruisende en massale evenementen op de planeet. Elke atleet die bij een Olympisch evenement het podium haalt, wordt Olympisch kampioen voor het leven en zijn of haar prestaties blijven nog eeuwenlang in de geschiedenis van de wereldsport vermeld. Waar en hoe zijn de Olympische Spelen ontstaan en wat is hun geschiedenis? Laten we proberen een korte blik te werpen op de geschiedenis van het ontstaan en het verloop van de Olympische Spelen.

Geschiedenis

De Olympische Spelen vinden hun oorsprong in het oude Griekenland, waar zij niet alleen een sportevenement waren, maar ook een religieus festival. Informatie over de allereerste spelen en hun oorsprong is niet bewaard gebleven, maar er zijn verschillende legenden die de gebeurtenis beschrijven. De eerste gedocumenteerde datum van de Olympische Spelen is 776 v. Chr. Hoewel de spelen al eerder werden gevierd, wordt aangenomen dat zij door Hercules zijn opgericht. In 394 na Christus, met de komst van het christendom als officiële godsdienst, werden de Olympische Spelen door keizer Theodosius I verboden omdat zij als heidens werden beschouwd. En toch, ondanks het verbod op de spelen, zijn ze niet helemaal verdwenen. In Europa waren er plaatselijke wedstrijden, die enigszins leken op de Olympische Spelen. Na een tijdje werden de spelen hervat dankzij Panagiotis Soutsos, die het idee opperde, en dankzij de sociale activist Evangelis Zappas die het tot leven bracht.

De eerste moderne Olympische Spelen vonden plaats in 1896 in het land waar de Spelen oorspronkelijk vandaan komen – in Athene, Griekenland. Het Internationaal Olympisch Comité (IOC) werd opgericht om de Spelen te organiseren; de eerste voorzitter was Demetrius Vikelas. Ondanks het feit dat slechts 241 atleten uit 14 landen deelnamen aan de eerste moderne Olympische Spelen, waren zij een groot succes en werden zij een belangrijk sportevenement in Griekenland. Oorspronkelijk was het de bedoeling de Spelen altijd in hun thuisland te houden, maar het Olympisch Comité besloot dat de plaats van handeling om de 4 jaar zou veranderen.

De IIe Olympische Spelen van 1900, gehouden in Parijs, Frankrijk, en de IIIe Olympische Spelen van 1904, gehouden in St. Louis, Missouri, VS, waren minder succesvol, waardoor de Olympische beweging als geheel haar eerste crisis beleefde na hun aanzienlijke succes. Aangezien de spelen werden gecombineerd met de wereldtentoonstellingen, trokken zij weinig belangstelling van de toeschouwers en duurden de sportevenementen maandenlang.

In 1906 werden de zogenaamde “tussentijdse” Olympische Spelen opnieuw gehouden in Athene, Griekenland. Aanvankelijk steunde het IOC deze Spelen, maar nu worden zij niet erkend als de Olympische Spelen. Sommige sporthistorici zijn van mening dat de Spelen van 1906 een soort redding van de Olympische gedachte waren, die voorkwam dat de Spelen hun betekenis verloren en “overbodig” werden.

Alle regels, beginselen en voorschriften zijn vastgelegd in het Olympisch Handvest, dat in 1894 in Parijs werd goedgekeurd door het Internationaal Sportcongres. De Olympische Spelen worden afgeteld vanaf het moment van de eerste Spelen (I Olympiade – 1896-99). Zelfs als de Spelen niet worden gehouden, worden ze genummerd, bijvoorbeeld Spelen VI in 1916-19, Spelen XII in 1940-43 en Spelen XIII in 1944-47. De vijf aan elkaar geniete ringen van verschillende kleuren (de Olympische ringen) symboliseren de vereniging van de vijf delen van de wereld: bovenste rij: blauw – Europa, zwart – Afrika, rood – Amerika, en onderste rij: geel – Azië, groen – Australië. De keuze van de plaatsen voor de Olympische Spelen wordt gemaakt door het IOC. Alle organisatorische kwesties in verband met het houden van de Spelen worden niet door het gekozen land, maar door de stad opgelost. De duur van de spelen is ongeveer 16-18 dagen.

De Olympische Spelen, zoals elk strikt georganiseerd evenement, hebben hun eigen specifieke tradities en rituelen

Hier zijn er een paar van:

• Voor de opening en de sluiting van de spelen worden theatervoorstellingen gehouden, waarbij het publiek het uiterlijk en de cultuur van het land en de stad waar de spelen worden gehouden, worden gepresenteerd;
• Een plechtige optocht van atleten en afgevaardigden door het Centraal Stadion. De atleten van elk land marcheren in afzonderlijke groepen in alfabetische volgorde van de landsnamen in de taal van het gastland van de Spelen, of in de officiële taal van het IOC (Engels of Frans). Voor elke groep komt een vertegenwoordiger van het gastland, die een bord draagt met de naam van het betreffende land. Hij of zij wordt gevolgd door de vaandeldrager die de vlag van zijn of haar land draagt. Deze eervolle missie wordt gewoonlijk toegekend aan de meest gerespecteerde en gedecoreerde atleten;
• De voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité houdt de verplichte openingstoespraak. Ook wordt de toespraak gehouden door het staatshoofd waar de Spelen worden gehouden;
• De vlag van Griekenland, het land waar de Olympische Spelen hun oorsprong vinden, wordt gehesen. Haar nationale volkslied wordt gespeeld;
• De vlag van het land dat de Spelen organiseert wordt gehesen en het volkslied van dat land wordt gespeeld; – Een van de topatleten van het gastland van de Spelen legt namens alle deelnemers de eed af voor fair play en een wedstrijd die voldoet aan alle beginselen en regels van de sport;
• de openingsceremonie wordt afgesloten met het ontsteken en het doorgeven van de Olympische vlam. Het eerste deel van de fakkelestafette reist door de steden van Griekenland, en het laatste deel – door de steden van het land waar de Spelen worden gehouden. De fakkel met de vlam wordt op de openingsdag van de Spelen naar de gaststad gebracht. De vlam brandt tot de sluitingsceremonie van de Olympische Spelen;
• De slotceremonie omvat ook theatervoorstellingen, een toespraak van de voorzitter van het IOC, de passage van de deelnemers, enz. De voorzitter van het IOC kondigt de sluiting van de Olympische Spelen aan, gevolgd door het spelen van het volkslied en het volkslied van de Olympische Spelen en het strijken van de vlaggen. Aan het einde van de ceremonie wordt de Olympische vlam gedoofd.

Elk land dat aan de Olympische Spelen deelneemt, ontwerpt zijn eigen officiële embleem en mascotte van de Spelen, die deel gaan uitmaken van de souvenirproducten.